SANA BAKMAK

 

her şey yapılabilir

bir beyaz kağıtla

uçak örneğin uçurtma mesela

altına konulabilir

bir ayağı ötekinden kısa olduğu için

sallanan bir masanın

veya şiir yazılabilir

süresi ötekilerden kısa

bir ömür üzerine.

bir beyaz kağıda

her şey yazılabilir

senin dışında

güzelliğine benzetme bulmak zor

sen iyisi mi sana benzemeye çalışan

her şeyden

bir gülden bir ilk bir sonbahardan sor

belki tabiattadır çaresi

senin bir çiçeğe bu kadar benzemenin

ve benim

bilinci nasırlı bir bahçıvan çaresizliğim

anlarım bitkiden filan

ama anlatamam

toprağın güneşle konuşmasını

sana çok benzeyen bir çiçek yoluyla

sen bana ışık ver yeter

bende filiz çok

köklerim içimde gizlidir

gelen giden açan soran bere budak yok

bir şiir istersin

içinde benzetmeler olan

kusura bakma sevgilim

heybemde sana benzeyecek kadar

güzel bir şey yok

uzun bir yoldan gelen

tedariksiz katıksız bir yolcuyum

yaralı yarasız sevdalardan geçtim

koynumda bir beyaz kağıt boşluğu

her şeyi anlattım

olan olmayan acıtan sancıtan

bilsem ki sana varmak içindi

bütün mola sancıları

bütün stabilize arkadaşlıklar

daha hızlı koşardım

severadım gelirdim

gözlerinin mercan maviliğine

sana bakmak

suya bakmaktır

sana bakmak

bir mucizeyi anlamaktır

sağa sola bakmadan yürüdüğüm yollar tanıktır

aşk sorgusunda şahanem

yalnız kelepçeler sanıktır

ne yazsam olmuyor

çünkü bilenler hatırlar

hem yapılmış hem yapma çiçek satanlar

bahçıvanlar değil tüccarlardır

sen öyle göz

sen öyle toprak ve güneş ortaklığı

sen teninde cennet kayganlığı iken

sana şiir yazmak ahmaklıktır

bir tek söz kalır

dişlerimin arasından

ben sana gülüm derim

gülün ömrü uzamaya başlar

verdiğim bütün sözler

sende kalsın isterim

ben sana gülüm derim

gül sana benzediği için ölümsüz

yazdığım bütün şiirler

sana başlayan bir kitap için önsöz

sana bakmak

bir beyaz kağıda bakmaktır

her şey olmaya hazır

sana bakmak

suya bakmaktır

gördüğün suretten utanmak

sana bakmak

bütün rastlantıları reddedip

bir mucizeyi anlamaktır

sana bakmak

allaha inanmaktır

Yılmaz Erdoğan





Hayat rahat bırak beni...!


Yoruldum hayat...yordun beni.
Bırak peşimi artık...bırak.
Yoruldum...
Yazı kışı bilemedim,
Saçlarımda mevsimsiz kar taneleri,
Tükendi gözlerimin feri.
Terkedip gitmek lazım aslında,
Sahte sevdaları, satılmış dostlukları,
Onursuzları, kalleş yılları,
Ve seni... bırakıp gitmek lazım.
Yoruldum hayat, yordun beni...
Önce çocukluğumu aldın elimden,
Boynu büküldü gençliğimin,
Acı hatıraları kaldı geriye,
Yitik umutlarımın...
Ben de sevilseydim,
Sevdiğim kadar,
Uğruna bir ömür verecek kadar.
Aşktan usandırdın, sevgiden korktum.
Boşa gitti yıllarım, sanki ben yoktum...
Geriye dönüp de yaşayamam ki,
Bu yükle yoruldum, taşıyamam ki.
Kaçıp bir yerlere, atsam kendimi,
Dertlerim içimde, kurtulamam ki...
Al şu verdiğin hayatı geri,
Ver düşlerimi, hayallerimi,
Dünya ya hiç gelmedi say,
Hayat... bırak artık peşimi...
Rahat bırak beni...!